کد مطلب:27849 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
باز هم تأكید می كنیم كه آنان درك استواری از جایگاه والای نبوّت و پیامبر خدا نداشتند و از این رو بود كه گاه، او را چنان فردی می انگاشتند كه «از سر خشم و خشنودی»[1] سخن می گوید و دیگر گاه، او را به عدالت، توصیه می نمودند و گاه، به سبب گران آمدن تصمیم های او بر آنان، در اصل رسالت، شك می كردند.[2]. با این همه، آیا معقول است كه پیامبرصلی الله علیه وآله زمام امور را به چنین جامعه ای سپرده و با اطمینان خاطر، به سوی حق شتافته باشد؟!
بر بخش پایانی سخن پیشین، تأكید می كنیم كه وارثان آن رسالت تحوّل آفرین، از چنان جایگاه فكری و سیاسی والایی برخوردار نبودند كه بتوانند با آرامش و آینده نگری، فردایشان را رقم زنند؛ چرا كه هنوز هم رسوبات جاهلی و تعصّبات قبیله ای، در آنان نفوذی جدّی داشت.